شیر دریایی ژاپنی

باور عموم بر این است که شیر دریایی ژاپنی با شکوه، که از نژاد Zalophus Japonicus است، در حال منقرض شدن است. تفاوت‌های رفتاری و برتری زیستگاه این موجود در مقایسه با شیر دریایی کالیفرنیا، تا دهه‌ی پنجاه مورد بحث دانشمندان بوده است. با این وجود، نمونه‌های خشک شده از این جانور، هم چنان، توریست‌ها را به موزه‌های مختص تاریخ طبیعی و اکوتوریسم، جذب می‌کند.
تا سال 2003، این طور قلمداد می‌شد که شیر دریایی ژاپنی ارتباطی با شیر دریایی کالیفرنیایی داشته باشد. زیست شناسان دریایی این نژاد را با عنوان Zalophus californianus japonicas طبقه بندی می‌کردند. با این حال، با توجه به اصولی که متخصصان طبقه بندی در رابطه با تفاوت‌ها و برتری‌های زیستگاه، تفاوت در ساختار شناسی، DNA، و الگوهای رفتاری انجام دادند، طبقه بندی مجدد اجتناب نا پذیر بود، و در نهایت با عنوان wollebaeki، به عنوان زیر گونه‌ای از نوع ژاپنی و کالیفرنیایی دسته بندی شد. شیر دریایی ژاپنی در مناطق ساحلی مجمع الجزایر ژاپن، در حد واصل دریای ژاپن و مجمع الجزایر کره، زندگی می‌کند. این شیر دریایی اساساً در هر دو سمت اقیانوس آرام ساکن است، و از جزایر کوریل تا جنوب شبه جزیره‌ی کامچاتکا دیده شده است. تعدادی مکان در اطراف این منطقه به چشم می‌خورند که هنوز هم شاهد شکوه این شیر دریایی به واسطه‌ی اسمش هستند. در خط ساحلی ژاپن، مکان‌هایی همانند Asahikawa (این کلمه به صورت "سنگ شیر دریایی" ترجمه می‌شود)، نقطه‌ی Inubosaki یا نقطه‌ی واق واق سگ، به چشم می‌خورد. آخرین مکانی که ذکر شد به سبب صدای این نوع شیر دریایی که شبیه واق واق کردن و زوزه کشیدن است، گرفته شده است.
گونه‌ی نر این شیر دریایی که در مناطق صاف و مسطح، همانند سواحل شنی و ما بین صخره‌های سنگی زندگی می‌کند، به طور معمول وزنی بیش از 550 کیلو گرم و طولی در حدود 5ر2 متر دارد. این موجود به رنگ خاکستری تیره است و از همتایان خود در کالیفرنیا بزرگ‌تر می‌باشد. نوع ماده‌ی بالغ، طولی در حدود 6ر1 متر دارد، و رنگ خاکستری یا قهوه‌ای روشن‌تری نسبت به نوع نر دارد. این پستان داران بیش‌تر با عنوان "شیر دریایی سیاه" نامیده می‌شوند، حتی اگر مشکینگی نداشته باشند، یا درصد کمی از رنگ مشکی در آن‌ها وجود داشته باشد. این شیرهای دریایی، به طور گسترده‌ای به سبب گوشت و نیز چربی‌های زیادی که در زیر پوست‌شان دارند، مورد شکار قرار می‌گیرند. چربی‌های زیر پوست این شیرهای دریایی، بعد از گوشت و روغن این حیوانات، بیش‌ترین دلیل شکار آن‌ها می‌باشد. روغن استخراج شده از اندام‌ها و پوست این گونه از شیرهای دریایی، به عنوان یک عنصر مهم در طب شرقی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. از سبیل این حیوان لوله پاک کن‌های خوبی می‌توان ساخت، هم چنین از پوست آن‌ها می‌توان در تولید کیف و لباس استفاده کرد. هم چنین از شیرهای دریایی ژاپنی جهت به نمایش گذاشتن‌شان در سیرک‌ها، بهره برداری‌های تجاری و سود مندانه‌ای، صورت می‌گیرد.
تحقیقات نشان می‌دهد که بیش از 3000 شیر دریایی ژاپنی در طول قرن بیستم شکار شده‌اند. صید بی رویه این شیر دریایی‌ها در دهه‌ی 30 تعداد این شیرهای دریایی را تقلیل داد، ولی بهره برداری تجاری از این حیوانات تنها زمانی متوقف شد که نسل این حیوان در دهه‌ی 40 در حال انقراض قرار گرفت. زیست شناسان دریایی، هم چنین زیر دریایی جنگی در زمان جنگ جهانی دوم را، مقصر نابودی زیستگاه طبیعی این شیر دریایی می‌دانند. سوابق نشان می‌دهد که آخرین گونه از این پستان داران در دهه‌ی 50 توسط گارد ساحلی کره، رؤیت شده‌اند. زیست شناسان ایالت مین، هم چنان در حال تحقیق روی نمونه‌های ثبت شده از دهه‌های 60 و 70، هستند. در سال 1970 آخرین بچه شیر ماهی، در سواحل جزیره‌ی Ruben از توابع هوکایدو، به دام انداخته شد. امروزه، شاهد نمونه‌های خشک شده از این شیر دریایی در موزه‌ی تاریخ طبیعی لیدن، موزه‌ی بریتانیا، و موزه‌های مختلف در سر تا سر مجمع الجزایر ژاپن هستیم. در سال 1990، این گونه به عنوان منقرض اعلام شد و سازمان IUCN این گونه را در لیست قرمز موجودات در حال انقراض قرار داد.
تلاش‌های متعددی جهت باز گرداندن دوباره‌ی شیرهای دریایی به دریای ژاپن صورت گرفت و نهادهای مختلفی در این امر یاری کردند که شامل نهادهای زیر می‌باشند:
وزارت محیط زیست کره‌ی جنوبی
مؤسسه‌ی ملی تحقیقات محیط زیست
سرمایه گذاری تحقیقاتی مشترک بین چین، کره‌ی شمالی و جنوبی و روسیه، در سال 2007
وزارت محیط زیست کره‌ی جنوبی در حال حاضر، در حال جمع آوری سرمایه‌های تحقیقاتی و حمایت از طرح احیای شیرهای دریایی در امتداد سواحل ژاپن، می‌باشد. انقراض پستان داران، به عنوان یک نماد در جامعه تأثیر گذاشت و احیای آن‌ها را به نگرانی عمومی تبدیل کرد. نمونه‌های پوست خام و جمجمه‌های باقی مانده در این نمایشگاه، چشم هر باز دید کننده‌ای را به خود خیره می‌کنند، و مسئولیت‌های ما نسبت به بقای اکوسیستم را مورد مؤاخذه قرار می‌دهند.